www.agneebook.fora.pl

Agne

„Wyznanie”

Serce wciąż niespokojne do przodu rwie, są takie chwile których
nie zapomina się:pierwsze spotkanie, uśmiech czy łza, twoja dłoń
na policzku mym, ten pozornie błahy gest, wciąż tyle znaczeń ma,
tak aktualny jest, nigdy nie skończy się to co już się stało...

Od początku przeznaczenie prowadziło nas swoją ścieżką, tą małą drogą
znaną mi i Tobie, najpierw naleśniki, kiedy indziej seks w samochodzie,
każda mała chwila życie komplikuje i umila, każdy gest, i słowa też, to
na jedną całość składa się, działo i dzieje się czy Ty chcesz czy nie, tak jest..

Wciąż mi Ciebie mało, coraz częściej tęsknota przesłania realny świat, uciekam
przed sobą w krainę marzeń, wracam z podróży pełnej wrażeń, nie chcę się budzić
niech ten sen trwa choćby i tysiąc lat, nawet jeśli aktor co Cię gra inny scenariusz
ma, ogień ma płonąć w nas, zgaśnie może kiedyś jeśli nadjedzie na to czas...

Wezmę ze sobą każdy twój uśmiech i łzę, zapamiętam nawet nie ważne słowo,
czar tych miejsc co życiu i naszym wspólnym chwilą nadały sens, na regale
w ramce zachowam to jedno najpiękniejsze zdjęcie, choć nadejdzie dzień gdy
jego widok będzie łamał mi serce bo mnie w twoim życiu już nie będzie...

Teraz siedzisz nocą w pracy, taka bardzo bym chciała się z Tobą zobaczyć,poważnie
porozmawiać, o moim wyznaniu, o moich pragnieniach, o przyszłości co może nigdy
nie będzie wspólną, chcę o tyle odpowiedzi prosić lecz jestem na to zbyt dumna, czasem
bywam próżna, złakniona komplementów i miłości, nie nawiedzę życia w samotności...

Często się boję mam w sobie tyle życia, tysiące tajemnic, coraz więcej do ukrycia,
zatapiam się w krainę niedomówień i nadziei, że może kiedyś świat się o sto stopni
zmieni, że da mi to czego pragnę, może choć przez chwilę będziesz istniał tylko dla mnie,
a sens i znacznie będzie miała ta chwila która się teraz dzieje...

Czasem nie wiem co Ty takiego masz w sobie, może nie chcę tego wiedzieć, czemu wciąż
obok Ciebie pragnę siedzieć, drżę z rozpaczy gdy nie mogę iskry radości w twych oczach
zobaczyć, płaczę po nocach z tęsknoty czując na skórze dotyk taki czuły i złoty, kiedyś
dasz szczęście jakieś kobiecie, a ja będę nic nie znaczącym echem...

Dajesz mi wciąż tak wiele, a jednak za mało, dajesz zapomnienie i gamę uczuć całą,
miotam się od euforii ku rozpaczy, wciąż się zastanawiając czy ta chwila dla Ciebie
coś znaczy, czy łatwo będzie o mnie zapomnieć, czy zachowasz choć kilka dobrych
wspomnień, gdy mnie już zabraknie, czy zamkniesz zdjęcie w szufladzie?

Co zrobię z moją miłością gdy będę już daleko, za siódmą górą i piątą rzeką?
Czy potrafię odnaleźć w sobie odwagę, która będzie mi potrzebna przy ostatniej
wyprawie,kiedy wtulona w twoje ramiona ze łzami w oczach, będę szeptać czułe
słowa pożgania, gdy moje serce i ciało będą krzyczeć żebym została?..

Choć to wbrew logice, nie żałuje niczego ani początku ani przyszłego końca, to była
piękna znajomość bardzo gorąca, co to odmienia człowieka na zawsze, nagle czuje się
jakaś dobra wróżka, co to spełnia marzenia szeptane do jej uszka, poznałam nową siebie
taka jakiej dotąd nie znałam, przeżyłam nowe narodzenie...

Kiedyś będę umierać z tęsknoty, pragnąć znowu poczuć twój dotyk złoty, spojrzeć w te
kochane oczy, lecz choć będę chciała nie sięgnę po telefon, nie napisze żadnej wiadomości,
będę się łudzić że pamiętasz także o mojej miłości, że na zawsze zostanie w Tobie choć mały pomnień tej namiętności, która teraz spala na popiół moje wnętrze.

Teraz żyję każdą chwilą jak bezcenną kroplą wody na pustyni, jak wtedy gdy mój tekst wyróżnili, zapamiętuje wszystko co się da, póki jeszcze coś tam trwa, póki w ciałach albo duszach jakaś melodia gra, teraz to wszystko jeszcze jakiś sens ma, później urwie się, roztopi jak lodowa kra, lecz w mym sercu i wspomnieniach stałe miejsce masz..